Czym jest oddanie się Niepokalanemu Sercu Maryi?
Oddanie, zawierzenie, poświęcenie Niepokalanemu Sercu Maryi, czy po prostu Niepokalanej, to różne terminy oddające jedną rzeczywistość, istotą, której jest świadomy i dobrowolny akt woli złożenia w Maryi wszystkiego co stanowi naszą własność. Jest daniem Matce Najświętszej prawa do naszego życia i do naszej własności. Cokolwiek oddamy Maryi już do nas nie należy.
Podstawą duchową zawierzenia jest postanowienie Chrystusa wyrażone na Krzyżu: „Oto Matka Twoja”. W obliczu śmierci przekazuje się tylko rzeczy najważniejsze. Jezus tuż przed śmiercią oddał Maryję za Matkę swojemu umiłowanemu uczniowi, czyli każdemu, za kogo umarł na Krzyżu. Św. Jan jako pierwszy wypełnił Testament Jezusa, biorąc Maryję do siebie.
Kościół od samego początku żył prawdą o duchowym macierzyństwie Maryi. Ona, Oblubienica Ducha Świętego, trwa na modlitwie z Apostołami w oczekiwaniu na zesłanie Parakleta. Najstarsze papirusy modlitwy Pod Twoją obronę pochodzą z II wieku naszej ery. Przez wszystkie wieki i kraje w Kościele była żywa praktyka szukania pomocy i opieki u Matki Bożej.
Wielu świętych i błogosławionych podążało tą drogą maryjnej konsekracji. Należy tu wymienić oprócz św. Ludwika Grignion de Montfort, św. Jana Pawła II, św. Maksymiliana M. Kolbego, Stefana Kardynała Wyszyńskiego i wielu innych. Św. Maksymilian mówił tym, którzy przychodzili do niego po poradę: bracie idź oddaj to Niepokalanej, nie martw się, Ona o wszystko się zatroszczy.
Czym jest oddanie się Niepokalanemu Sercu Maryi?
- naśladowaniem Syna Bożego, który oddał się Maryi cały, stając się od Niej zależnym w ziemskim życiu: Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany.
- bezpiecznym schronieniem przed złem, które nam zagraża. Dobra, które złożymy w Sercu Mary są bezpieczne, ponieważ szatan nie ma już do nich dostępu.
- drogą powrotną do Boga, do utraconego raju. W Jej Niepokalanym Serce zamieszkał Bóg, który ma na imię Miłość. Jest spotkaniem z Bogiem żywym.
- wypełnieniem Testamentu z Krzyża: „Oto Matka twoja”, jako nakazu Chrystusa przyjęcia Maryi za Matkę. Ona nas rodzi i wychowuje do nowego życia dzieci Bożych.
Jakie powinno być Oddanie Maryi?
- powinno być osobistym aktem woli, naszą indywidualną, świadomą i dobrowolną decyzją. Jest odpowiedzią na Boże zaproszenie,
- bezwarunkowe, oddajemy się Jej nie spodziewając się niczego w zamian, sama przynależność do Maryi jest wielkim Bożym darem. Wierząc w Jej dobroć i miłość
z radością się Jej poświęcamy, - całkowite, oddajemy Niepokalanej wszystko: nasz umysł, serce, wolę, duszę, ciało, zmysły, emocje, pamięć, zranienia, słabości, naszą przeszłość, teraźniejszość
i przyszłość, śmierć i wieczność, nasze rodziny i przyjaciół, zajęcia, pracę, modlitwy, choroby, problemy i cierpienia, dobra materialne, - trwałe, chociaż ma początek to nie ma końca. Maryj wystarczy raz się oddać, a Ona już nigdy się nas nie wyprze, ponawiamy nasze zawierzenie, ponieważ jesteśmy słabi i skłonni do zapominania,
- otwarte, odnawiając nasze oddanie możemy dokładać nowe sprawy i okoliczności, doświadczając interwencji Maryi coraz bardziej Ją poznajemy, a przez to bardziej Jej ufamy i zawierzamy kolejne sprawy.
Co lub kogo możemy oddać Maryi?
- siebie i wszystko, co jest moje: rodzinę, pracę, naukę, parafię, wspólnotę, ojczyznę itd. (według przymiotów wymienionych wyżej),
- inne osoby i ich sprawy: instytucje, organizacje, każdego i każdą, wszystkie sprawy własne i cudze, prosząc Tą najlepszą Matkę o opiekę i wstawiennictwo u Boga.
Jak się oddać Niepokalanej?
- każde oddanie się Maryi jest Jej miłe,
- najlepiej zrobić to, po spowiedzi, na Eucharystii,
- można wyrazić to nasze oddanie własnymi słowami lub korzystając z istniejących aktów oddania, najlepiej napisanych przez świętych i zatwierdzonych przez Kościół,
- zachęca się do wyrażenie swojego oddania Maryi na piśmie z podpisem, zaznaczając kto, kiedy i gdzie dokonał aktu zawierzenia,
- przy różnych trudnościach, okolicznościach od nas niezależnych wystarczy oddanie się wewnętrznym aktem woli,
- kiedy okoliczności są sprzyjające, dobrze oddać się Maryi wspólnotowo, np. cała parafia, wspólnie cała rodzina lub wszyscy pracownicy firmy, pracownicy urzędu, itp.,
- dobrze od czasu do czasu ponawiać swoje zawierzenie, dziękując jednocześnie za otrzymane łaski.
Czym są rekolekcje Oddanie33?
Jedną z propozycji oddania się Maryi są Rekolekcje oddanie33. W naszej parafii przeżywaliśmy już sześć razy 33 dniowe rekolekcje, które przygotowały nas do osobistego zawierzenia się Jezusowi przez ręce Maryi. Akty oddania odbyły się 13 października 2020 roku, 2 stycznia 2021 r., 25 marca 2021 r., 12 marca 2022 r., na Jasnej Górze podczas nocnego czuwania, 8 grudnia 2022 r. i 8 grudnia 2023 r. W naszej parafii Maryi zawierzyło się około 1000 osób.
Szczegóły rekolekcji są dostępne na stronie www.oddanie33.pl
Teksty rekolekcji audio i video, są dostępne pod adresem https://oddanie33.pl/33dni
Msza św. dla wiernych, którzy zawierzyli się Maryi w naszej parafii jest odprawiana w każda pierwszą sobotę miesiąca o godz. 8.00. Po mszy św. odmawiany Litanię do Najświętszej Maryi Panny i Akt oddania całej parafii pw. św. Klemensa w Wieliczce Matce Bożej. Następnie w Kaplicy Morsztynów przed Najświętszym Sakramentem odmawiany jest różaniec z rozważaniem.
Ponieważ wszelka nasza doskonałość polega na tym, by upodobnić się do Jezusa Chrystusa, zjednoczyć się z Nim i Jemu się poświęcić, dlatego najdoskonalszym nabożeństwem jest bezsprzecznie to, które najwierniej upodabnia nas do Jezusa, najściślej z Nim jednoczy i poświęca nas wyłącznie Jemu. A ponieważ ze wszystkich ludzi Najświętsza Maryja Panna najbardziej podobna jest do Pana Jezusa, stąd wynika, że spośród wszystkich innych nabożeństw, nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny duszę naszą najbardziej jednoczy z Panem Jezusem i sprawia, że staje się Jemu najbardziej podobna. I dlatego doskonałe poświęcenie się Panu Jezusowi nie jest niczym innym niż doskonałym i całkowitym poświęceniem się Najświętszej Dziewicy.
św. Ludwik Maria Grignion de Montfort, Trakt o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny
Warto zapytać siebie samego, dlaczego ja chcę się zwierzyć Maryi. I oczywiście będą wśród nas tacy, którzy chcą zawierzyć się Maryi, bo czują niepokój, strach, obawę, lęk przed tym co się dzieje, przed cierpieniem, przed złem… i rzeczywiście ten niepokój może być jednym z motywów zawierzenia, ale nie powinien być głównym. Byłoby to bardzo płytkie gdybyśmy w ten sposób podejmowali decyzje o zawierzeniu Maryi niejako za strachu albo na wszelki wypadek, czy jako „parasol ochronny”.
Natomiast co powinno być motywem głównym zwierzenia? Miłość, miłość do Jezusa i jego Matki. To zawierzenie powinno być nie tyle ze strachu, nie tyle z lęku, co z miłości. Przychodzimy do Tej, która kochała najbardziej, najpełniej, i prosimy ją, aby nas nauczyła kochać, aby nas prowadziła, najlepiej jak dzieci, za rękę.
Zawierzanie przynagla nas do wysiłku, do poszukiwania, do rozpoznawania Maryi, jej życia. I chyba o to w zawierzeniu chodzi, zdobyć się na wysiłek, aby coś z siebie dać, coś ofiarować właśnie z miłości do Jezusa i Maryi. Stąd co miesiąc w pierwszą sobotę miesiąca zachęcamy do indywidualnego ponowienia zawierzenie. Rozważajmy te słowa, odmawiajmy też różaniec, aby nie zaniedbywać okazji do ożywiania pobożności maryjnej.
Zawierzając się po synowsku Maryi – uczy Jan Paweł II – chrześcijanin – podobnie jak apostoł Jan – «przyjmuje» Matkę Chrystusa i wprowadza Ją w to wszystko, co stanowi jego własne życie wewnętrzne, poniekąd jego ludzkie i chrześcijańskie «ja».
Zawierzyć Maryi, oznacza zatem zdać się na pomoc Jej przykładu i macierzyńskiego wstawiennictwa, aby odnaleźć prawdziwy sens życia chrześcijańskiego, które jest życiem „w Chrystusie”.
